ذخیره ساز تحت شبکه/ NAS Storage 

ذخیره ساز تحت شبکه

NAS (مخفف Network-attached storage) یک ذخیره ساز فایل اختصاصی است که به چندین کاربر و دستگاه های کلاینت ناهمگن امکان می دهد تا داده ها را از ظرفیت دیسک متمرکز بازیابی کنند. کاربران شبکه محلی (LAN) از طریق اتصال استاندارد اترنت به فضای ذخیره سازی مشترک دسترسی دارند.

NAS استوریج ها معمولا صفحه کلید یا صفحه نمایش ندارند و با یک ابزار مبتنی بر مررورگ پیکربندی و مدیریت می شوند. هر NAS به عنوان یک گره شبکه مستقل بر روی LAN مستقر است که توسط IP آدرس منحصر به فرد خود تعریف شده است.

NAS به دلیل سهولت دسترسی، ظرفیت بالا و قیمت کم، خود را متمایز می کند. دستگاه های ذخیره سازی را در یک مکان تجمیع می کنند و از لایه ابری و وظایفی مانند بایگان و بکاپ گیری پشتیبانی می کنند.

NAS و شبکه های ذخیره سازی SAN دو نوع اصلی ذخیره سازی تحت شبکه هستند. NAS داده های بدون ساختار مانند صدا، تصویر، وب سایت ها، فایل های متنی و اسناد مایکروسافت آفیس را مدیریت می کند. SAN ها عمدتا برای ذخیره سازی بلوک در پایگاه داده طراحی شده اند که به آنها داده های ساختار یافته هم گفته می شود.

ذخیره ساز تحت شبکه برای چه کاری استفاده می شود؟

هدف استوریج NAS این است که کاربران را قادر به همکاری و اشتراک گذاری موثرتر داده ها کند. برای تیم های توزیع شده که نیاز به دسترسی از راه دور دارند یا در مناطق مختلفی کار می کنند مفید واقع می شود.

NAS به یک روتر بی سیم متصل می شود و دسترسی کارمندان توزیع شده را از طریق هر دستگاه دسکتاپ یا دستگاه همراه با اتصال به شبکه را ساده می کند. سازمان ها معمولا یک محیط NAS را به عنوان پایه ای برای یک ابر شخصی یا خصوصی به کار می گیرند.

برخی از محصولات NAS برای استفاده در شرکت های بزرگ طراحی شده اند. موارد دیگر برای دفاتر خانگی یا کسب و کارهای کوچک مناسب هستند. معمولا دستگاه ها حداقل دارای دو بی (Bay) درایو هستند، گرچه سیستم های تک بی برای داده های غیر بحرانی در دسترس هستند. استوریج های سازمانی با ویژگی های پیشرفته تر برای کمک به مدیریت ذخیره سازی طراحی شده است و معمولا حداقل دارای 4 بی هارد هستند.

قبل از NAS، شرکت ها مجبور بودند صدها یا حتی هزاران سرور فایل را پیکربندی و مدیریت کنند. برای افزایش ظرفیت ذخیره سازی، دستگاه های NAS مجهز به دیسک های بیشتر یا با ظرفیت بالاتر هستند که به عنوان NAS-scale-up یا NAS های مقیاس پذیر شناخته می شوند. علاوه بر این؛ اکثر فروشندگان ذخیره ساز تحت شبکه با ارائه دهندگان فضای ذخیره سازی ابری همکاری می کنند تا انعطاف پذیری بیشتری را در اختیار مشتریان قرار دهند. با یک سیستم NAS، محیط های کاری توزیع شده می توانند به راحتی از هر دستگاه متصل به شبکه به فایل ها و پوشه ها دسترسی داشته باشند.

کاربران خانگی برای انجام موارد زیر می توانند از دستگاه ذخیره ساز تحت شبکه استفاده کنند:

•         مدیریت ذخیره سازی تلویزیون هوشمند
•         مدیریت سیستم های امنیتی و به روز رسانی های امنیتی
•         مدیریت اجزای اشیاء مبتنی بر مصرف کننده
•         ایجاد یک سرویس پخش رسانه ای
•         مدیریت فایل های تورنت
•         میزبانی یک سرور ابری شخصی و
•         ایجاد، آزمایش و توسعه وب سایت شخصی

در سازمان ها از استوریج NAS برای کارهای زیر استفاده می شود:

•         به عنوان یک دستگاه مناسب برای بکاپ گیری، بایگانی و ریکاوری اطلاعات
•         برای آزمایش و توسعه برنامه های کاربردی تحت وب و سمت سرور
•         برای هاست برنامه های پیام رسان
•         برای هاست برنامه های کاربردی متن باز مانند مدیریت ارتباط با مشتری، مدیریت منابع انسانی و برنامه های برنامه ریزی منابع سازمانی
•         و برای ارائه ایمیل ، فایل های چند رسانه ای ، پایگاه های داده و مشاغل چاپ.

انواع NAS

دستگاه های NAS بر اساس تعداد درایوها، پشتیبانی از درایو؛ ظرفیت درایو و مقیاس پذیری به سه دسته زیر تقسیم می شوند:

رده بالا یا سازمانی: این دستگاه ها توسط سازمان هایی که نیاز به حجم ذخیره سازی بالا دارند و همچنین می خواهند ایمیج های ماشین مجازی را ذخیره کنند استفاده می شود. دستگاه های سازمانی دسترسی سریع و قابلیت کلاسترینگ را ارائه می دهند.

میان رده: این دستگاه های میان رده توسط کسب و کارهایی که به چند صد ترابایت فضا برای ذخیره سازی نیاز دارند استفاده می شود. این دستگاه های تحت شبکه کلاسترینگ را ارائه نمی دهند.

رده پایین یا دسکتاپ: هدف نهایی این دستگاه ها کاربران خانگی و کسب و کارهای کوچک است که به ذخیره سازی اشتراکی محلی نیاز دارند. این بازار در حال تغییر به سمت مدل خدمات ابری است.

تفاوت NAS با DAS

Direct-attached storage (DAS) به سرور یا دستگاه ذخیره سازی اختصاصی اشاره دارد که به شبکه متصل نیست. هارددیسک اینترنال ساده ترین مثال از DAS است. برای دسترسی به فایل های DAS؛ کاربر باید به فضای ذخیره سازی فیزیکی دسترسی داشته باشد. DAS عملکرد بهتری نسبت به NAS دارد؛ مخصوصا برای برنامه های نرم افزاری با محاسبات فشرده. DAS در بدترین شکل ممکن است چیزی بیشتر از درایوهای موجود در سرور نباشد. با DAS، ذخیره سازی روی هر دستگاه باید جداگانه مدیریت شود و یک لایه پیچیدگی را اضافه کند. بر خلاف NAS، DAS بریا ذخیره سازی اشتراکی توسط چند کاربر به خوبی کار نمی کند.

تفاوت NAS با SAN

SAN منابع ذخیره سازی را در یک شبکه مستقل و با عملکرد بالا سازماندهی می کند. ذخیره سازی متصل به شبکه درخواست های ورودی / خروجی برای فایل های جداگانه را کنترل می کند، در حالی که SAN درخواست های ورودی / خروحی برای بلوک های مجاور داده را مدیریت می کند.