مودم همراه 3G و 4G LTE 

مودم همراه به دستگاهی که به پورت USB سیستم متصل می شود اطلاق می شود. مودم USB فقط بیان می کند که اتصال به سیستم از طریق پورت USB است اما بدان معنا نیست که کدام سرویس شبکه پشتیبانی می شود. اغلب این دستگاه ها را می توان تحت نام های مودم 3G یا مودم 4G در بازار پیدا کرد.

حرف G مخفف GENERATION است. هنگام اتصال به اینترنت، سرعت اتصال بستگی به قدرت سیگنال دارد که با اختصاراتی کانند 2G؛ 3G، 4G و 5G غیره در هر دستگاه همراهی نشان داده می شود. هر نسل از پهنای باند بی سیم به عنوان مجموعه ای از استانداردهای شبکه تلفن تعریف شده است که پیاده سازی تکنولوژیکی سیستم را توصیف می کند.  در ادامه در این رابطه بیشتر صحبت خواهیم کرد.

مودم همراه 3G

مودم 3G دستگاهی است که به کامپیوتر اجازه می دهد از طریق اتصال پهن باند تلفن همراه با سرعت بالا به اینترنت متصل شود. این بدان معناست که سیگنال اینترنت بیش از آنکه از طریق کابل یا خط تلفن ارسال و دریافت شود؛ از طریق هوا پخش می شود. این فناوری عمدتا همان چیزی است که برای ارسال محتوای اینترنتی به تلفن های همراه مدرن استفاده می شود.

استانداردهای پخش متنوعی وجود دارد که تحت عنوان 3G قرار می گیرند که مختص به فناوری های نسل سوم تلفن های همراه است. به طور مثال متداول ترین استانداردها در ایالات متحده UMTS و CDMA هستند. از آنجا که استانداردهای مختلف همیشه با یکدیگر سازگار نیستند، کاربران باید به دقت بررسی کنند که مودم 3G با شبکه تلفن همراهی که قصد دارند خدمات 3G را از آن دیافت کنند سازگار است.

در اکثر موارد، مودم همراه 3G به عنوان یک دستگاه پلاگین و اغلب به عنوان دانگل شناخته می شود. این دستگاه معمولا به اسلات USB لپ تاپ یا سیستم دسکتاپ متصل می شود و بسیار شبیه به فلش مموری های قابل حمل می باشد. دستگاه دارای آنتن هایی است که سیگنال را دریافت می کنند، سیم کارتی که کاربر را برای برقراری ارتباط در شبکه احراز هویت می کند و خود مودم که اطلاعات بی سیم را به داده هایی که کامپیوتر می تواند درک کند تبدیل می کند.

برخی از انواع مودم های همراه 3G به عنوان روتر عمل می کنند؛ این بدان معناست که می توانند سیگنال را با چندین دستگاه به اشتراک بگذارند. برخی از این روترها دستگاه ها نسبتا بزرگی هستند و دارای اسلات اترنت برای ایجاد ارتباط کابلی با سیستم هستند. بقیه کوچکتر هستند و از طریق Wi-Fi با کامپیوترها ارتباط برقرار می کنند. مودم همراه می تواند یک راه حل مفید برای دستگاه های قابل حمل باشد که اتصال وای فای دارند اما سوکت USB ندارند.

یک کاربر مودم همراه 3G باید در مورد استفاده از اینترنت بسیار مراقب باشد. این بدان خاطر است که معمولا محدودیت های ماهانه بسیار کمتری برای داده های قابل دانلود وجود دارد. همچنین برخی از فناوری های 3G وجود دارند که عمدتا برای کامپیوترهای دسکتاپ کار می کنند. به طور مثال می توان به وایمکس (WiMax) اشاره کرد که می تواند توسط برخی از صاحبان خانه به عنوان اتصال اینترنت اصلی استفاده شود. این دستگاه ها تنها در مناطقی که دارای پوشش وایمکس قوی هستند اما در مواردی که خدمات خط ثابت یا کابلی در دسترس نیست یا بسیار گران هستند کاربرد دارد.

مودم همراه 4G

به طور دقیق، مودم دستگاهی است که می تواند سیگنال را از یک فرمت به فرمت دیگر تبدیل کند تا انتقال داده ها فعال شود. اینطور فکر کنید که کامپیوتر و شبکه تلفن همراه شما به زبان های مختلفی صحبت می کنند، بنابراین برای ترجمه آن به یک مودم نیاز دارد. تا همین اواخر، رایج ترین نوع آن دانگل USB بود، یک دستگاه کوچک با اسلات سیم کارت که به لپ تاپ شما متصل شده و اتصال 4G LTE را فعال می کند. امروزه طیف وسیعی از چنین دستگاه هایی وجود دارد که از نظر عملکرد و کیفیت خدمات از دانگل ها فراتر می روند.

تفاوت مودم همراه با هات اسپات

شاید این سوال برای شما پیش بیاید که وقتی می توانید از هات اسپات گوشی خود استفاده کنید چرا باید برای خرید مودم همراه اقدام کنید. این روش اتصال به اینترنت تفاوت هایی با هم دارند که در ادامه بررسی خواهیم کرد:

قابلیت اتصال

روزهایی که تنها یک نقطه اتصال نیاز یک خانواده را تامین می کرد گذشته است. امروزه ما توسط دستگاه هایی که به اینترنت متکی هستند احاطه شده ایم. به طور مثال:

•         کامپیوترهای دسکتاپ
•         لپ تاپ ها
•         تلویزیون ها
•         تبلت ها
•         گوشی های همراه
•         کنسول های بازی
•         دوربین های مدار بسته
•         تجهیزات IoT

همه نیازمند اینترنت هستند. وقتی نوبه به هات اسپات می رسد تعداد اتصال یک دستگاه می تواند به سازنده و سیستم عامل بستگی داشته باشد. هر چه تعداد زیادی از دستگاه ها را به گوشی خود متصل کنید باتری آن سریعتر تخلیه می شود؛ بنابراین راه حلی مقیاس پذیر نیست. مودم های همراه می توانند 10 دستگاه را پشتیبانی کنند و اتصال پایدار را تضمین می کنند.

مسئله بعدی به پهنای باند بر می گردد. هر چه دستگاه های بیشتری اتصال مشابهی داشته باشند؛ کانال محدودتری برای هر یک از آنها ایجاد می شود. در ادامه می توانید به مقایسه سرعت انتقال داده هر دو روش بپردازید:

همانطور که در جدول بالا مشاهده می کنید؛ در حالی که هات اسپات برای ارسال چند ایمیل فوری خوب عمل می کند، مودم ها برای سرویس دهی به شبکه های خانگی برای کار، تحصیل و سرگرمی ایده آل تر هستند.

امنیت اتصال

از آنجایی که کامپیوترها و گوشی های هوشمند برای کار و فعالیت های تفریحی ما ضروری هستند، ما حجم زیادی از داده های حساس را در آنها ذخیره می کنیم به همین خاطر منطقی است که نقطه ورود به شبکه محلی خود را ایمن کنیم. از لحاظ تئوری؛ نه مودم 4G و نه هات اسپات از تهدیدهایی که در اینترنت وجود دارند مصون نیستند. خوشبختانه هر دو می توانند از اقدامات محفاظتی استفاده کنند. در مورد هات اسپات می توانید بروزرسانی های امنیتی ارائه شده توسط سازنده گوشی را نصب کنید. از سوی دیگر مودم های همراه یک دستگاه مستقل هستند که به طور هدفمند طراحی شده اند، بنابراین محافظت از آن با یک فایروال داخلی کار ساده تری است.

مستقل بودن

وقتی که شما شروع به استفاده از هات اسپات خود می کنید باتری گوشی شما شروع به تخلیه شدن می کند و حتی ممکن است در لحظه ای که نیاز فوری به اینترنت دارید گوشی شما خاموش شود. در مقابل مودم های همراه از طریق پورت USB که بدان متصل می شوند تغذیه می شوند و تاثیر آن روی باتری لپ تاپ بسیار ناچیز است. شما می توانید در هر جا و هر زمانی که می خواهید به اینترنت دسترسی پیدا کنید.

استفاده راحت تر و قابل حمل تر

همانطور که می دانید مودم های همراه در ابعاد فلش مموری ها تولید می شود که نسبت به ابعاد گوشی ها از اندازه کوچکتری برخوردار هستند. برای حمل و نقل خیلی راحت می توانید مودم همراه خود را در جیب یا کیف پولتان قرار دهید. فضای زیادی را اشغال نمی کند و حتی برای استفاده نیاز به طی کردن مراحل پیچیده ندارید فقط مودم همراه خود را به پورت USB متصل می کنید.